مش دو لایه یا دوال برای ترمیم فتق

جراحی‌­های ترمیم فتق با ظهور مش­‌های جراحی دستخوش تغییرات زیادی شدند. این مش­‌ها در تقویت بافت ضعیف عضلانی، به حداقل رساندن تنش و کاهش خطر عود مجدد فتق نقش اساسی دارند. در میان گزینه‌‌های مختلف موجود، مش‌­های دوال به عنوان محصولی پیشتاز ظاهر شده‌اند که با ارائه مزایایی از جمله استحکام، انعطاف‌پذیری و عدم چسبندگی، انتخاب بسیاری از جراحان برای استفاده در جراحی‌­های ترمیم فتق هستند. در ادامه با محصول مش دو لایه (دوال) و مزایای آن نسبت به سایر مش‌­های جراحی آشنا خواهیم شد.

فتق چیست؟

فتق وضعیتی است که با بیرون زدگی یک عضو یا بافت از عضله یا بافت همبند مشخص می­‌شود. این اتفاق می­‌تواند منجر به ایجاد برآمدگی یا توده قابل مشاهده شود که اغلب با فعالیت­‌هایی که به شکم یا بافت مورد اشاره فشار وارد می‌کند، مانند بلند کردن اجسام سنگین یا سرفه بدتر می‌شود. به این عارضه هرنی یا باد فتق نیز گفته می‌شود.

درد در ناحیه مدنظر به ویژه هنگام انجام فعالیت‌هایی مانند دویدن از علائم دیگر باد فتق است. البته فتق گاهی اوقات می‌تواند بدون علامت و بدون درد باشد.

فتق می‌‌تواند در قسمت‌‌های مختلف بدن ایجاد شود، اما بیشتر در نواحی شکم یا کشاله ران دیده می‌‌شود. دیواره شکم از لایه‌‌هایی از عضله و بافت همبند تشکیل شده است که به حمایت از اندام‌‌های داخلی کمک می‌‌کنند. هنگامی که در این دیواره ضعف یا منفذی وجود داشته باشد، اندام‌‌ها یا بافت‌‌ها از آن قسمت بیرون زده و منجر به ایجاد فتق ‌شود.

جراحی ترمیم فتق

درمان فتق معمولاً شامل مداخله جراحی است. گزینه‌های جراحی ممکن است شامل جراحی باز یا روش‌های لاپاراسکوپی (کم تهاجمی) باشند. در حین جراحی، بافت بیرون زده به جای مناسب خود برگردانده می‌شود و عضله یا بافت همبند ضعیف یا پاره شده با استفاده از مش جراحی ترمیم یا تقویت می‌شود.

در برخی موارد، به‌ویژه در مورد فتق‌های کوچک که علائمی ایجاد نمی‌کنند، ممکن است نیازی به جراحی نباشد. با این حال، اگر فتق روز به روز بزرگ‌تر و دردناک‌تر شود یا عوارض جدی مانند نرسیدن جریان خون به بافت دارای فتق ایجاد کند، جراحی ترمیمی توصیه می‌شود.

به طور کلی، تشخیص زودهنگام و مداخله درمانی مناسب و به موقع برای مدیریت موثر فتق و پیشگیری از عوارض آن کلیدی است. افرادی که علائم فتق را تجربه می‌کنند باید برای ارزیابی کامل و شروع پروسه درمان به دنبال مراقبت‌های پزشکی فوری باشند.

برای کسب اطلاعات تکمیلی در مورد فتق و بهترین راه درمان آن مقاله فتق (علائم و روش درمان قطعی) را مطالعه بفرمایید.

مش جراحی چیست؟

مش جراحی، محصولی توری مانند است که برای پشتیبانی و تقویت بافت عضلانی در جراحی‌های ترمیم فتق طراحی شده است. این محصول لایه پلیمری بافته شده و یا بی بافت (Non-woven) است که جراحان در عمل ترمیم فتق پس از برگرداندن بافت بیرون زده به جای خود، برای تقویت محل ترمیم از آن استفاده می‌کنند. این مش با فراهم کردن حمایت مکانیکی کافی از بافت و تقویت آن، از عود مجدد فتق پس از عمل جراحی جلوگیری می‌کند.

این محصول در شکل‌ها، جنس‌ها و سایزهای مختلف ساخته شده و طیف گسترده‌ای از گزینه‌ها را به جراحان ارائه می‌دهد تا مش را مطابق با نیازهای خاص بیمار انتخاب کنند. پلی پروپیلن به دلیل خواص مطلوبی که دارد معمولاً برای ساخت مش‌های جراحی استفاده می‌شود. به مش‌های تهیه شده از این ماده پرولین مش یا پلی پروپیلن مش گفته می‌شود.

از طرفی مش‌های جراحی می‌توانند به صورت دو لایه یا تک لایه ساخته شوند که هر یک کاربردهای ویژه‌ای دارند.

مش دوال یا دو لایه چیست؟

در مواردی که جراح قصد دارد از مش در مجاورت احشای شکمی استفاده کند، امکان ایجاد چسبندگی بین مش و جوارح داخلی وجود دارد. این موضوع خطراتی از جمله انسداد روده را در پی خواهد داشت. همچنین ممکن است در آینده سبب نیاز به جراحی مجدد برای حل این مشکل شود که این جراحی و باز کردن مجدد شکم، اعضای داخلی را در معرض آسیب قرار خواهد داد و عوارض بسیاری برای بیمار به همراه دارد.

به همین دلیل برای جلوگیری از چسبیدن مش به احشای داخلی از مش‌ دوال یا دو لایه استفاده می‌شود. مش دوال یک نوع تخصصی از مش جراحی است که با ساختار دو لایه منحصر به فرد خود خواصی ویژه‌ای را ارائه می‌دهد. هر لایه هدف خاصی را دنبال می‌کند و ترکیب این لایه‌ها کنار هم چندین مزیت را برای جراحی‌های ترمیم فتق به همراه خواهد داشت.

تفاوت بین مش دو لایه و پرولین مش تک لایه چیست؟

پرولین مش‌ها به دلیل استحکام و ویژگی‌های عالی که دارند، رایج ترین انتخاب برای بسیاری از جراحی‌ها هستند. با این حال، ساختار متخلل پرولین مش‌های تک لایه که در دو سمت دارای منافذی با ابعاد مناسب برای نفوذ و رشد سلولی هستند سبب می‌شود تا علاوه بر چسبندگی مش به بافت میزبان، چسبندگی ناخواسته مش به احشای مجاور نیز اتفاق بیفتد.

بنابراین به منظور برطرف کردن این عارضه، محصول جدیدی با هدف کاهش تشکیل بافت همبند و کاهش چسبندگی شکمی طراحی و تولید شده است که یک سمت آن همان بافت متخلخل را دارد تا به جداره بافت میزبان بچسبد و آن را تقویت کند. اما سمت دیگر آن نچسب بوده و با اعضای داخل شکم چسبندگی ایجاد نمی‌کند تا از خطرات ذکر شده جلوگیری به عمل آید.

به همین دلیل در لایه ثانویه مش دوال، از موادی استفاده می‌شود که علاوه بر زیست سازگاری با بدن، کاملا نچسب بوده و از چسبندگی و ایجاد بافت همبند در سمت داخل شکم جلوگیری می کند. لایه دوم علاوه بر خاصیت نچسب بودن می‌بایست رد و بدل شدن اکسیژن و گازها در آن به راحتی انجام شود و به اصطلاح تنفس پذیر باشد.

چرا از مش دوال استفاده کنیم؟

در این بخش مزایای استفاده از مش‌های دوال در جراحی ترمیم فتق را بررسی می‌کنیم:

• حداقل چسبندگی

مش‌ دوال با داشتن لایه خارجی متراکم از جنس مواد غیر چسبنده‌ سبب به حداقل رساندن چسبندگی می‌شود. این امر به کاهش عوارض بعد از عمل و موفقیت طولانی مدت جراحی ترمیم فتق کمک می‌کند.

• افزایش استحکام

اضافه کردن یک لایه به ساختار مش سبب بهبود استحکام و پایداری آن‌ها می‌شود. استحکام افزایش یافته برای حمایت و تقویت بافت ضعیف شده و کاهش خطر عود فتق بسیار مهم است.

• کاهش خطر عود

ترکیبی از افزایش استحکام، یکپارچگی بافت و به حداقل رساندن چسبندگی به کاهش میزان عود فتق کمک می‌کند. به این ترتیب نتایج نشان داده است که استفاده از مش دوال با نتایج بهتر و احتمال کمتر بازگشت فتق پس از جراحی همراه بوده است.

در چه مواردی بیشتر از مش دو لایه استفاده می‌شود؟

توجه به این نکته ضروری است که انتخاب مش در جراحی ترمیم فتق به عوامل مختلفی از جمله نوع فتق، سلامت بیمار و تجربه و ترجیح جراح بستگی دارد. بنابراین با وجود اینکه مش دو لایه مزیت‌های زیادی را ارائه می‌دهد، اما تصمیم به استفاده از آن به عهده و صلاحدید جراح است.

ساختار مش دوال

همانطور که پیش از این ذکر شد، مش دوال از دو لایه مجزا تشکیل شده است که هر یک نقش خاصی ایفا می‌کنند.

۱- لایه اول یک ساختار متخلل ظریف‌ است که از پلی پروپیلن یا مش بافت‌های زیست سازگار ساخته می‌شود. البته با توجه به سازگاری بیشتر پلی پروپیلن با بافت‌ها و ترشحات بافتی معمولاً از این ماده برای لایه بافته استفاده می‌گردد.

ساختار متخلل لایه اول امکان نفوذ سلول‌ها به منافذ مش و کلونیزاسیون عالی فیبروبلاست را فراهم کرده و سبب ایجاد یکپارچگی ساختاری بین مش و بافت میزبان و تثبیت بافت می‌شود.

بنابراین این لایه باید در مجاورت بافت‌هایی قرار گیرد که قصد داریم استحکام و مقاومت آن‌ها در برابر نیروهای کششی را بهبود دهیم. به عبارتی وظیفه اصلی این لایه، ارائه پشتیبانی ساختاری قوی به دیواره‌های عضلانی و جلوگیری از عود مجدد فتق است.

۲- لایه دوم برای به حداقل رساندن چسبندگی طراحی شده است. بنابراین دارای سطحی صاف و غیر چسبنده است. از نظر بالینی مستند شده است که این ساختار منجر به حداقل چسبندگی بافتی می‌شود.

از پلی تترا فلوئورواتیلن، سیلیکون یا پلی یورتان می‌توان برای ساخت لایه دوم مش دو لایه استفاده کرد. این مواد امکان تماس با احشاء با حداقل چسبندگی را فراهم می‌کنند. همان گونه که در بالا نیز به آن اشاره کردیم، تنفس پذیری این لایه نیز از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

معرفی مش‌های دوال برند AJP

شرکت آسیا جراح پیشرو محصول مش دوال یا دو لایه را در سایزهای متنوع تولید و خدمت مراکز درمانی محترم ارائه می‌دهد. لایه اول مش دوال برند AJP از بافت پرولین مش تولیدی شرکت می‌باشد و برای لایه دوم از فیلم نچسب با قابلیت انعطاف و استحکام بالا استفاده شده است که این دو لایه به هم متصل گردیده‌اند.

سایز مش‌های دوال شرکت آسیا جراح پیشرو

• ۱۱*۶ سانتی‌متر
• ۱۵*۷.۵ سانتی‌متر
• ۱۵*۱۰ سانتی‌متر
• ۱۵*۱۰ (بیضی شکل) سانتی‌متر
• ۱۵*۱۵ سانتی‌متر
• ۳۰*۲۰ سانتی‌متر

مزایای مش دو لایه جراحی برند AJP

• دارای استحکام و انعطاف پذیری مناسب
• سهولت کاربری
• تولید شده در اندازه‌های متنوع
• مقاوم در برابر پارگی
• ارائه به صورت استریل و یکبار مصرف
• بدون ایجاد حساسیت و سازگار با بدن
• و…

نحوه استفاده از مش دوال

استفاده از مش دوال در ترمیم فتق از یک رویکرد سیستماتیک پیروی می‌کند:

ارزیابی بیمار: ابتدا سلامت بیمار، نوع فتق و هرگونه منع مصرف احتمالی استفاده از مش ارزیابی می‌شود.

تعیین نوع و سایز مش: پس از بررسی شرایط بیمار، اندازه و شکل مش مورد نیاز تعیین می‌شود.

قرار دادن داخل بدن: هنگامی که جراح برش را ایجاد کرد و فتق را اصلاح کرد، مش با دقت روی محل تشکیل فتق قرار می‌گیرد. توجه داشته باشید که سمت ناهموار مش می‌بایست به سمت داخل و به سمت فتق قرار بگیرد تا عضله را تقویت کند، اما سطح صاف و غیر چسبنده مش باید رو به بیرون قرار بگیرد تا ایمپلنت به بافت‌ها یا اندام‌های دیگر مانند روده بیمار نچسبد.

محکم کردن: برای جلوگیری از حرکت مش با استفاده از بخیه، منگنه یا سایر روش‌های تثبیت آن در جای خود ثابت کنید.